Powszechna jest świadomość tego, że emerytury wypłacane z ZUS będą stanowiły coraz niższy procent naszych ostatnich zarobków. Za 20-30 lat zusowska emerytura spadnie z dzisiejszych 55% ostatniej pensji do około 35-40%. Sprawdźmy, w jakim stopniu naszą przyszłość po zakończeniu kariery zawodowej może poprawić oszczędzanie w ramach Pracowniczych Planów Kapitałowych (PPK).
Już po 1 stycznia 2019 roku oferowanie PPK stanie się obligatoryjne dla wszystkich pracodawców zatrudniających co najmniej jednego pracownika i będzie obejmował:
- od 1 stycznia 2019 roku pracodawców zatrudniających co najmniej 250 pracowników,
- od 1 lipca 2019 roku pracodawców zatrudniających co najmniej 50 pracowników,
- od 1 stycznia 2020 roku podmioty zatrudniające co najmniej 20 pracowników;
- od 1 lipca 2020 roku najmniejszych pracodawców i wchodzących w skład sektora finansów publicznych.
W momencie powołania Programu pracownicy będą automatycznie zapisywani do Pracowniczego Planu Kapitałowego z możliwością wypisania się.
Wysokość wpłat do PPK
Wpłaty do PPK będą pochodziły z trzech źródeł. Po pierwsze jako wpłata potrącana z wynagrodzenia netto pracownika. Nie będzie mogła być niższa niż 2% wynagrodzenia brutto. Pracownik będzie mógł zwiększyć wpłatę do poziomu 4%. Drugim źródłem wpłat ma być wpłata ze środków pracodawcy. Jej minimalna wysokość to 1,5% wynagrodzenia pracownika; pracodawca będzie mógł ją zwiększyć do 4%.
W związku z tym w wariancie minimum pracownik będzie co miesiąc odkładał w PPK 3,5% wynagrodzenia brutto, a przy bardzo dużej własnej determinacji i najwyższym dofinansowaniu od pracodawcy nawet 8% wynagrodzenia. Oprócz tego każdy pracownik będzie otrzymywał dopłatę do planu z budżetu państwa w wysokości 240 zł rocznie (w pierwszym roku 250 zł).
Jaki otrzymamy dodatek do emerytury z PPK?
Wysokość otrzymanego dodatku do emerytury z PPK, obliczonego jako procent ostatniego wynagrodzenia, będzie uzależniona od trzech czynników. Po pierwsze od wysokości wpłat, po drugie od wieku, w jakim przystąpimy do PPK. I po trzecie od tempa pomnażania odkładanych pieniędzy przez fundusz inwestycyjny.
Symulacji dokonajmy na dwóch przykładach.
Jarek ma 23 lata i otrzymuje minimalne wynagrodzenie. Odprowadza do PPK wpłatę na minimalnym poziomie
Jarek do PPK zostaje zapisany w wieku 23 lat i otrzymuje najniższe wynagrodzenie, czyli 2100 zł brutto. Do PPK odprowadza wpłaty na minimalnym poziomie, 3,5% wynagrodzenia brutto, czyli 74 zł miesięcznie. W PPK będzie oszczędzał do wieku 65 lat, czyli przez 42 lata. W symulacji założyliśmy, że jego wynagrodzenie będzie rosło o 2% rocznie, a wybrany fundusz cyklu życiowego, który na początku będzie inwestował nawet 80% środków w akcje, będzie pomnażał aktywa Jarka o 5 p.p. powyżej inflacji w skali roku.
Przez okres 42 lat suma składek wyniesie 57 700 zł i otrzymana dotacja z budżetu 10 330 zł. Jarek w wieku 65 lat będzie miał w PPK aktywa w wysokości 208 tysięcy złotych. W związku z tym jego miesięczny dodatek do emerytury, wypłacany z PPK przez okres 10 lat, wyniesie 1 740 zł (przy założeniu, że w okresie pobierania wypłat jego środki nie są inwestowane w akcje i osiągnięta stopa zwrotu jest na poziomie inflacji (0%)).
Maria w momencie przystąpienia do PPK ma 40 lat i otrzymuje wynagrodzenie na poziomie 4 600 zł.
Obawiając się bardzo niskiej emerytury, Maria przekazuje do PPK wpłatę w maksymalnej wysokości, czyli 4%. Jej pracodawca dokonuje również najwyższej możliwej wpłaty, czyli kolejnych 4%. Pierwsza wpłata Marii do PPK wyniesie aż 368 zł. Ponieważ wynagrodzenie Marii będzie rosło co roku o 3%, to także w takim tempie będzie rosła wpłata do PPK.
Ponieważ fundusz cyklu życiowego w momencie przystąpienia Marii do planu będzie inwestował znacznie mniej akcji niż Jarka (około 40-50%) to w symulacji założyliśmy, że Maria osiągnie niższe zyski z inwestowania wpłat – 3% rocznie.
Przez okres 20 lat Maria suma wpłat wyniesie 119 tysięcy, powiększona o dotację z budżetu w kwocie 5050 zł. Po 20 latach pomnażania aktywów ich wartość wrośnie do kwoty 229 000 zł.
Zakładając systematyczne wycofywanie środków przez okres 15 lat (do tego samego wieku co Jarek), Maria będzie mogła liczyć na dodatek do emerytury w wysokości 1 270 zł (zakładając w okresie wypłat stopę zwrotu na poziomie inflacji – 0%).
- Przeczytaj także: Policz wysokość swojej prywatnej emerytury
Kto zyska w największym stopniu na PPK?
Powyższe symulacje jednoznacznie wskazują na to, że w największym stopniu zyskają najmłodsi pracownicy, których w największym stopniu obejmie efekt procentu składanego. Jarek pomimo dokonywania 5 razy niższej wpłaty do PPK od Marii (74 zł w porównaniu do 368 zł) w ostateczności będzie posiadał tylko minimalnie niższą kwotę w momencie uzyskania ustawowego wieku emerytalnego – 208 tysięcy, w porównaniu do 229 tysięcy na rachunku Marii.
Ponieważ Maria przejdzie na emeryturę 5 lat wcześniej od Jarka, symulacja zakłada pobieranie dodatku do emerytury przez 15 lat w przypadku Marii i 10 lat przez Jarka (do wieku 75 lat). Na skutek tego dodatek Marii do emerytury będzie stanowił niższą kwotę: 1 270 zł w porównaniu do 1 740 zł dodatku u Jarka.
Różnica będzie jeszcze wyższa, gdy wysokość miesięcznej wypłaty z PPK porównamy do ostatnich zarobków. Wynagrodzenie brutto Jarka w wieku 65 lat wzrośnie do kwoty 4800 zł. W związku z tym dodatek do emerytury z PPK będzie stanowił około 36% ostatniej pensji. W przypadku Marii jej ostatnie zarobki wzrosną do kwoty 8300 zł, a dodatek do emerytury z PPK będzie stanowił zaledwie 15% ostatniej pensji.
- Przeczytaj także: Co PPK oznacza dla pracownika, pracodawcy i rządu?
PPK ratunkiem dla przyszłych emerytur?
PPK może uratować nas przed biedą na emeryturze jedynie wówczas, gdy zostaniemy do niego zapisani przed 30-tką. Pozostali pracownicy będą musieli oszczędzać w formach indywidualnych, takich jak IKE i IKZE.
- Przeczytaj także: Kompendium wiedzy o samodzielnym oszczędzaniu na emeryturę
