Ministerstwo Finansów opublikowało poprawiony projekt ustawy o pracowniczych planach kapitałowych. Zmiany są bardzo głębokie i uwzględniają uwagi zgłaszane ze wszystkich stron uczestniczących w tworzeniu PPK. Pełne informacje o przebiegu konsultacji są dostępne na stronie Ministerstwa Finansów, pod tym linkiem. Zachęcamy do lektury najnowszego artykułu, w którym znajdziecie informacje o najważniejszych zmianach.
Ważne dla pracowników – pieniądze w PPK będą prywatne za wyjątkiem dopłaty z budżetu państwa
Wprowadzono zapis, który mówi, że środki gromadzone w ramach PPK są prywatne. Wyjątkiem jest dopłata z budżetu państwa (ze środków Funduszu Pracy), która może zostać cofnięta, jeżeli pracownik wypowie umowę i wycofa środki przed ukończeniem 60 roku życia, czyli dokona tzw. zwrotu.
W takim przypadku pracownik będzie zobowiązany do oddania corocznej dopłaty w kwocie 240 zł i dopłaty powitalnej w wysokości 250 zł.
Kolejna zmiana dotyczy pracowników, którzy osiągają miesięczny dochód poniżej minimalnej pensji. Te osoby będą mogły zadeklarować wnoszenie niższej wpłaty z własnego wynagrodzenia – min. 0,5%. Pozostali pracownicy, aby otrzymać dopłatę od pracodawcy i z budżetu, muszą wnosić do PPK wpłatę w wysokości 2% wynagrodzenia.
W pierwotnej wersji projektu pracownicy, którzy wypiszą się z PPK, mieli być do niego ponownie zapisywani co dwa lata. W aktualnej wersji ponowny zapis pracownika ma nastąpić po 4 latach.
Ważne dla pracodawców – nie będzie kar za zniechęcanie do uczestnictwa w PPK
Nie będzie odpowiedzialności karnej dla pracodawców za zniechęcanie pracowników do uczestniczenia w PPK. Pracodawcy będą mogli wybierać podmiot zarządzający pośród aż czterech instytucji finansowych:
- Towarzystw Funduszy Inwestycyjnych (TFI),
- Powszechne Towarzystwo Emerytalne (PTE),
- zakładów ubezpieczeń na życie,
- pracowniczych towarzystw emerytalnych.
W pierwotnej wersji projektu Pracowniczych Planów Kapitałowych – jedynie TFI mogły oferować PPK.
Pracodawca, dokonując wyboru instytucji finansowej, będzie zobowiązany uzyskać akceptację zakładowej organizacji związkowej, a jeżeli w danym zakładzie nie ma związków, to wybór instytucji będzie następował w porozumieniu z reprezentacją pracowników.
Pracodawcy, którzy będą zobowiązani do oferowania PPK, zachowają prawo do utworzenia pracowniczego programu emerytalnego. W takim przypadku, jeżeli składka w PPE będzie nie niższa niż 3,5%, to za zgodą zakładowej organizacji związkowej pracodawca nie będzie musiał finansować wpłaty do PPK. Ten zapis wprowadzono przede wszystkim z myślą o pracodawcach, którzy złożą wniosek o zarejestrowanie PPE przed wejściem życie ustawy o PPK, ale uzyskają zgodę na jego utworzenie po dniu, w którym zostanie na niego nałożony obowiązek utworzenia PPK.
Najważniejsze zmiany z punktu widzenia instytucji finansowych
Podniesiono wymogi bezpieczeństwa. Instytucje finansowe będą musiały posiadać kapitały własne na poziomie 25 milionów złotych (w pierwszej wersji było to 10 mln zł). Obniżono opłatę za dostęp do portalu PPK, administrowanego przez Polski Fundusz Rozwoju, a także za ewidencję uczestników. Aktualnie ta pierwsze opłata nie będzie mogła być wyższa niż 750 tysięcy zł.
Zostały doprecyzowane zasady inwestowania środków uczestników. Wpłaty będą inwestowane w funduszach zdefiniowanej daty, w których udział akcji w aktywach będzie uzależniony od lat, jakie pozostały pracownikowi do osiągnięcia wieku 60 lat uprawniającego do wypłaty środków z PPK. W początkowym okresie działania funduszu zdefiniowanej daty, czyli na 20 lat przed osiągnięciem przez jego uczestników 60 lat, fundusz będzie mógł inwestować w akcje lub w inne instrumenty finansowe o podwyższonym ryzyku od 60% do 80% aktywów.
Natomiast w okresie ostatnich 5 lat przed osiągnięciem zdefiniowanej daty, udział akcji w aktywach funduszu będzie musiał się mieścić w przedziale od 10% do 30% aktywów. Od momentu, w którym fundusz osiągnie zdefiniowaną datę, czyli gdy już nie będzie zmieniał proporcji między akcjami a obligacjami, udział instrumentów dłużnych w aktywach funduszu nie będzie mógł być niższy niż 85%.
Chociaż w projekcie ustawy zachowano pierwotny termin wejścia w życie jej przepisów, czyli 1 stycznia 2019 roku, to minister finansów Teresa Czerwińska ogłosiła, że ustawa zacznie obowiązywać od 1 lipca 2019 roku.
