Prywatna emisja obligacji w znaczący sposób ogranicza liczbę inwestorów, którzy mogą zainwestować w ofertę zakupu papierów wartościowych emitenta. Obecnie jest to elitarne grono maksymalnie 149 osób. W przypadku, gdy emitent informuje większą liczbę osób o emisji obligacji, wówczas jest to oferta publiczna. W niniejszym artykule odpowiemy na pytania dotyczące tylko emisji prywatnej. Wskażemy, jak wygląda proces zakupu takich obligacji, jak inwestor jest chroniony oraz czy otrzymuje dokument potwierdzający posiadanie obligacji z emisji prywatnej.
Emitent obligacji – czyli przedsiębiorstwo – adresuje propozycje nabycia do określonych i nieprzypadkowych inwestorów. Obligatariuszami – czyli posiadaczami obligacji, inwestorami – w emisjach prywatnych są zwykle instytucje lub osoby prywatne dysponujących większym kapitałem. W praktyce kwota, którą należy zainwestować w tego typu obligacje, oscyluje w granicach 50 tys. zł.
Pieniądze obligatariuszy, którzy kupują obligacje korporacyjne w prywatnej emisji, trafiają – wedle ustawy o obligacjach – na rachunek KDPW, zagranicznej firmy inwestycyjnej lub domu maklerskiego, a następnie przekazywane są do emitenta.
Środki pozyskane od obligatariuszy wykorzystywane są zgodnie z informacjami zawartymi w propozycjach nabycia. Uzyskane od inwestorów pieniądze – emitent wykorzystuje do rozwoju przedsiębiorstwa lub finansowania działalności operacyjnej.
Dlaczego przedsiębiorstwa emitują obligacje korporacyjne?
Prywatna emisja obligacji wiąże się dla emitenta z elastycznym, szybszym i tańszym finansowaniem własnej działalności. Odsetki mogą być spłacane zarówno w comiesięcznych transzach, jak i wyłącznie w okresie wykupu papierów wartościowych. Regułą rynkową jest wypłata odsetek inwestorom 2 lub 4 razy w roku. Emitent samodzielnie ustala czas ich spłaty. Ze względu na ich atrakcyjność pod względem elastyczności i łatwości dopasowania do potrzeb przedsiębiorstwa, stanowią one świetny sposób na dywersyfikację finansowania.
- Przeczytaj także: Na rynku deweloperów mieszkaniowych koniunktura. Dlaczego więc emitują obligacje? Jak na tym zarobić?
Warto nadmienić, że raty kredytowe, składające się z kapitału i odsetek, wymagają comiesięcznej spłaty. W przypadku obligacji emitent wypłaca obligatariuszom wyłącznie odsetki, a kapitał spłacany jest dopiero po wykupie papierów wartościowych.
Prywatna emisja obligacji krok po kroku – jak wygląda proces?
Aby wziąć udział w zakupie obligacji, inwestor musi najpierw dowiedzieć się o ich emisji i zapoznać się z PNO (Propozycją Nabycia Obligacji), na podstawie której będzie mógł podjąć decyzję. Następnie przyszły obligatariusz, po zapoznaniu się z ofertą, ma zwykle 3 tygodnie na podjęcie decyzji. Jeśli inwestor zdecyduje się na zakup obligacji, wówczas uzupełnia formularz zapisu i wpłaca środki na rachunek domu maklerskiego lub emitenta.
Do zakupu obligacji nie zawsze jest potrzebny rachunek maklerski. Inwestorom, którzy nie podali swojego rachunku maklerskiego podczas zapisu, bądź go nie posiadają, obligacje zostaną zapisane na rachunku sponsora emisji. Niemniej jednak posiadanie rachunku maklerskiego jest wygodniejsze dla inwestora.
O ile występuje pewne ryzyko inwestycyjne związane z nietrafionymi decyzjami inwestycyjnymi, o tyle systemowe ryzyko obligacji korporacyjnych emitowanych w ofercie niepublicznej jest znikome. W przypadku niezgromadzenia odpowiedniej ilości środków przez emitenta, pieniądze zwracane są inwestorom. Podobnie postępuje się w przypadku zgromadzenia nadwyżki.
Zalety emisji prywatnej wobec emisji publicznej
Podstawowymi zaletami emisji niepublicznej względem publicznej jest o wiele mniejszy nakład pracy emitenta, możliwość szybszego przeprowadzenia procesu emisji oraz niższe koszty związane z przygotowaniem niezbędnej dokumentacji. W emisjach prywatnych oferowanych jest wiele interesujących obligacji, które dostępne są tylko dla wąskiego grona inwestorów. Inwestor, do którego dotrze informacja o emisji prywatnej ma więc dostęp do elitarnej oferty na rynku podobnych produktów finansowych.
- Przeczytaj także: Obligacje korporacyjne deweloperów jako dopełnienie portfela inwestorów działających na rynku nieruchomości
Nie inwestujesz w próżnię – otrzymujesz potwierdzenie posiadanych papierów wartościowych
Inwestor, który zapisał się na prywatną emisję obligacji, uzyskuje od emitenta informację o przydziale obligacji na rachunku. Rachunek ten prowadzony jest przez uprawniony w tym zakresie podmiot – emitenta lub dom maklerski. Po rejestracji obligacji w KDPW oraz nadaniu im nr ISIN inwestor może wystąpić do podmiotu, który przetrzymuje jego obligacje, o wystawienie świadectwa depozytowego. Taki dokument potwierdza stan posiadanych obligacji.
Funkcją świadectwa jest potwierdzenie praw wynikających z posiadania papierów wartościowych. Ich właściciel, jeżeli nie zachodzi potrzeba, nie musi takiego świadectwa posiadać. W przypadku przedterminowego wykupu obligacji emitent wymaga złożenia świadectwa depozytowego i wtedy właściciele obligacji muszą świadectwo przedłożyć.
Czy obligacjami z emisji prywatnej można handlować?
Obligacje w emisjach prywatnych, które nie zostaną dopuszczone do obrotu bardzo trudno odsprzedać. Właściciel obligacji sam powinien znaleźć drugą stronę, która jest zainteresowana odkupieniem od niego posiadanych papierów wartościowych. Tutaj niezbędne jest wsparcie biura maklerskiego lub doradcy. Jednak często nawet ich udział nie jest gwarancją szybkiego znalezienia potencjalnego kupca.
Z drugiej strony posiadacze obligacji z emisji prywatnej, nabywają je nie po to, żeby nimi handlować. Chcą trzymać je do dnia wykupu. Zatem nie potrzebują rynku wtórnego do handlu, ponieważ nie zamierzają sprzedawać elitarnej inwestycji w obligacje. Tutaj celem inwestorów jest czerpanie korzyści z odsetek do ostatniego dnia trwania inwestycji.
